شارژ EV با چالش هایی همراه است.

شارژ کنار خیابان با چالش های زیادی همراه است.برای مثال، این نوع شارژرها عموماً کند هستند و بین سه تا هشت ساعت طول می کشد تا یک خودروی برقی کاملاً شارژ شود.آنها همچنین در معرض تصادفی لذت‌بخشی هستند که زندگی شهری را تشکیل می‌دهد - اگر کامیون‌ها، موتور سیکلت‌ها یا سدان‌های زیادی در بلوک پارک شده باشند، خودروی الکتریکی نمی‌تواند با شارژر موجود در یک ردیف قرار بگیرد.سپس مسئله ICE-ing وجود دارد: این همان چیزی است که رانندگان خودروهای الکتریکی به آن می گویند زمانی که خودرویی با موتور احتراق داخلی قدیمی معمولی در محل شارژ خود قرار می گیرد.آن اسمارت، معاون سیاست عمومی در ChargePoint، شرکتی که شارژرهای وسایل نقلیه الکتریکی می‌سازد و نصب می‌کند، می‌گوید: «پارک کردن در خیابان قطعاً یک چالش است."ما دریافتیم که پارکینگ ها تجربه شارژ بهتری را ایجاد می کنند."شرکت او، همراه با دیگر شرکت‌های مستقر در ایالات متحده مانند Greenlots و Electrify America، با مراکز خرید شهری و مراکز خرید برای ساخت شارژر در خارج از فروشگاه‌ها معامله کرده‌اند.

با این حال، شارژ کردن در خانه برای افراد راحت‌تر است.اما اجاره‌کنندگان و صاحبان آپارتمان‌ها ضمانت کمی دارند که مکان بعدی‌شان شارژر داشته باشد، که کشیدن ماشه خودروهای برقی را برایشان سخت‌تر می‌کند.بنابراین، بسیاری از شهرها و ایالت‌ها در تلاش هستند تا چگونه توسعه‌دهندگان و مدیران آپارتمان‌ها را متقاعد کنند که فرآیند ناآشنا و پرهزینه نصب آنها را قبول کنند.لس آنجلس تخفیف هایی را برای مدیرانی که ایستگاه های شارژ را در آپارتمان های خود قرار می دهند، ارائه می دهد و در حال به روز رسانی کدهای ساختمانی خود است تا به شارژر در ساخت و ساز جدید نیاز داشته باشد.لورن فابر اوکانر، افسر ارشد پایداری شهر می‌گوید: «لس آنجلس بیش از هر چیز دیگری شهر اجاره‌کنندگان است، بنابراین ما باید واقعاً از تنش‌های بالقوه و راه‌حل‌هایی که باید ارائه دهیم آگاه باشیم.

گزینه دیگر این است که به جای آن پمپ بنزین ها را برای تامین برق تبدیل کنید.این فضاها نوع شارژر سریع تری را برای رانندگانی که نیاز به تقویت سریع تری دارند فراهم می کند.(همچنین نصب و استفاده از آنها گران تر است.) "چالش اکنون این است که آیا می توانید به اندازه کافی از این ایستگاه های شارژ اصلی که برق را با نرخ بالایی توزیع می کنند، داشته باشید؟"مایکل کینتنر-مایر، مهندس محقق و تحلیلگر سیستم در آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، که شبکه برق را مطالعه می کند، می پرسد.

Revel، شرکتی که ناوگان موتورهای برقی و وسایل نقلیه سواری را اداره می کند، استراتژی شارژ کمی متفاوتی را دنبال می کند.در بروکلین، این شرکت یک "ابر هاب" ساخت - اساساً یک پارکینگ خالی با 25 شارژر سریع.(شرکت‌های دیگر پروژه‌های مشابهی را در شهرهای اروپایی و چینی انجام داده‌اند.) پل سوهی، مدیر عامل Revel می‌گوید: تعداد زیاد شارژرها باید تضمین کند که رانندگان می‌توانند هر زمان که بخواهند شارژ کنند.یافتن فضاهای جدید برای این مراکز در منطقه‌ای با فضا محدود مانند شهر نیویورک همیشه یک چالش خواهد بود، اما سوهی می‌گوید که ریول قصد دارد با در نظر گرفتن پارکینگ‌ها و مکان‌های نزدیک به مراکز خرید بزرگ، انعطاف‌پذیر بماند.او می گوید: «اولین و مهمترین محدودیت شبکه است."این واقعاً هر کاری را که ما انجام می دهیم هدایت می کند."

در واقع، مشکل شارژ بسیار فراتر از دوشاخه است.شما باید شبکه برق را نیز در نظر بگیرید.شرکت های آب و برق با تولید تقریباً به اندازه مصرف برق، تعادل عرضه و تقاضا را حفظ می کنند.با سوخت های فسیلی به اندازه کافی آسان است: اگر تقاضا افزایش یابد، نیروگاه ها می توانند سوخت بیشتری بسوزانند.اما انرژی‌های تجدیدپذیر مسائل را پیچیده می‌کنند، زیرا منابع آنها متناوب هستند - باد همیشه نمی‌وزد و خورشید همیشه نمی‌تابد.حتی بدتر از آن، اوج تقاضا معمولاً در اوایل عصر است، زمانی که مردم به خانه برمی‌گردند و درست در هنگام غروب خورشید، لوازم برقی را روشن می‌کنند و خودروهای برقی را به برق وصل می‌کنند.

خودروهای الکتریکی می توانند به پایداری تقاضا کمک کنند.با توزیع بهتر زیرساخت های شارژ، برخی از مالکان همچنان خودروهای خود را در خانه شارژ می کنند، اما برخی ممکن است آنها را در محل کار، در پارکینگی که با پنل های خورشیدی پوشیده شده است، شارژ کنند.دیگران در خواربارفروشی یا جایی که قبلاً یک پمپ بنزین بود به برق وصل می‌شوند.این امر باعث توزیع یکنواخت تقاضای زمانی می‌شود، به‌ویژه با فشار دادن آن به ساعات نور روز که انرژی خورشیدی بیشتری در شبکه وجود دارد.

و در ازای آن، خودروهای برقی می توانند به باتری های درخواستی برای استفاده شبکه تبدیل شوند.فرض کنید 100 ماشین در یک پارکینگ شرکتی یک شبه با شارژ کامل نشسته اند.تقاضا چند مایل در سراسر شهر افزایش می یابد - اما هوا تاریک است، بنابراین انرژی خورشیدی در دسترس نیست.در عوض، برق می‌تواند از آن خودروهای برقی متصل به برق به جایی که نیاز است جریان یابد.

خودروهای شارژ شده فردی حتی می‌توانند برای پشتیبانی از شبکه در مواقع اضطراری، مانند قطع برق که پس از یخ زدگی تگزاس در زمستان گذشته، وارد شوند.پاتریشیا هیدالگو-گونزالس، مدیر آزمایشگاه انرژی های تجدیدپذیر و ریاضیات پیشرفته در UC San Diego می گوید: «آنها می توانند مانند یک نیروگاه مجازی با هم تبدیل شوند."آنها در واقع می توانند این پشتیبان را که ما در تمام ساعات روز در اختیار داریم، فراهم کنند، تا هر زمان که شبکه به آن نوع پشتیبانی نیاز داشت، آماده راه اندازی شود."

اگر اپراتورهای شبکه بتوانند از خودروهای برقی غیرفعال بهره برداری کنند، مجبور نخواهند بود برای ذخیره برق اضطراری هزینه زیادی برای باتری ها خرج کنند.هیدالگو-گونزالس می‌گوید: «ما می‌توانیم تا 30 درصد صرفه‌جویی در هزینه کل عملیات شبکه برق را شاهد باشیم.پس این کاملاً دراماتیک است.اگر بتوانیم از فضای ذخیره سازی که در وسایل نقلیه الکتریکی داریم استفاده کنیم، این ما را از نصب مقادیر زیادی ذخیره سازی نجات می دهد.

البته، بهترین چیزی که ممکن است برای شبکه - و برای ساکنان شهر - باشد، تقاضای کمتر برای برق است.زیرساخت شارژ بهتر کیفیت هوای بهتر را تشویق می کند.به هر حال، خودروهای برقی کربن و ذرات را پخش نمی کنند.اما قرار دادن هر ساکن در ماشین خودش هم عالی نیست.تراکم ترافیک را بدتر می کند، برای عابران پیاده خطرناک است و تقاضا برای حمل و نقل عمومی را کاهش می دهد.

اما شاید برای لذت بردن از آن مجبور نباشید یک خودروی الکتریکی داشته باشید.به عنوان مثال، Kintner-Meyer، شرکت‌های تگرگ سواری را پیش‌بینی می‌کند که شامل وسایل نقلیه الکتریکی می‌شوند، که ممکن است در محوطه‌های شهری مرکزی پارک شوند، جایی که آنها از طریق پنل‌های خورشیدی شارژ می‌شوند تا زمانی که توسط راننده تحویل گرفته شوند یا به طور مستقل مستقر شوند.(در واقع، اوبر و لیفت متعهد شده‌اند که تا پایان دهه به برق تبدیل شوند – و برخی از دولت‌ها این کار را الزامی می‌کنند.) گزینه دیگر: برقی کردن اتوبوس‌ها و قطارها و متقاعد کردن شهرنشینان برای کنار گذاشتن خودروهای شخصی.فابر اوکانر، مسئول لس آنجلس می گوید: «حمل و نقل عمومی روی دیگر سکه است.آژانس حمل و نقل شهری یک خط را به اتوبوس های تمام برقی تبدیل کرده است و قصد دارد تا سال 2030 تنها با وسایل نقلیه بدون آلایندگی کار کند. .